จากความสำเร็จของพี่ชาย การสมัครเข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนของลูกสาวดิฉัน จึงเป็นอะไรที่แทบจะไม่ต้องตัดสินใจ ทั้งยังได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจาก YES รวมถึงการคัดเลือก host ซึ่งครั้งแรกดิฉันกังวลเรื่อง host ของลูกสาวเป็นอย่างมากเพราะแขนขวาเขาอ่อนแรงตั้งแต่เกิด แต่ดิฉันได้ให้ลูกเขียนประวัติตนเองและให้บอกด้วยว่าแขนขวาอ่อนแรงเพื่อให้ host ได้รับทราบว่าข้อมูลว่าเราไม่ปกติเหมือนเพื่อน ซึ่งดิฉันประทับใจ host เป็นอย่างมาก เพราะไม่รังเกียจลูกสาวและยังชมลูกดิฉันว่าเป็นเด็กที่มีจิตอาสาและมีความรับผิดชอบต่อส่วนรวมด้วย ครอบครัวอุปถัมภ์ทั้งรักและเอ็นดูลูกสาวดิฉัน เหมือนเป็นลูกอีกคนในครอบครัวของเขา และลูกสาวก็ประทับใจในการใช้ชีวิตที่อเมริกา เพราะจากสภาพร่างกายในประเทศไทยเขาไม่สามารถทำกิจกรรมอะไรได้เหมือนเพื่อน แต่ในอเมริกาค่อนข้างจะให้โอกาสเด็กเท่าเทียมกัน เช่น ลูกสาวเข้าชมรมวิ่ง และมีการไปแข่งขันกีฬาระหว่างโรงเรียน โรงเรียนได้ให้โอกาสลูกสาวดิฉันเป็นตัวแทนโรงเรียนในการแข่งขัน ถึงแม้ว่าจะเข้าเส้นชัยคนสุดท้าย เพื่อนๆ ก็ยืนเชียร์ปรบมือให้กำลังใจข้างสนาม และยังมีโอกาสได้แข่งขันอีกในสัปดาห์ต่อมา

ก่อนไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนดิฉันอยากให้ลูกเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ แต่ที่อเมริกามีวิชาเลือกให้เด็กมากมายเขาเลือกที่จะเรียนวิชาบัญชีและบริหาร ทำให้เขาชอบ และกลับมาเรียนต่อชั้น ม.5 โดยไม่ต้องซ้ำชั้น เพราะเขาเรียนแผนศิลป์-คำนวณ และเมื่อปีที่ผ่านมา Tcas 61 เธอก็ได้เป็นนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ คณะบริหารธุรกิจ ภาควิชาบัญชี ได้ตามความชอบที่อยากเรียนค่ะ

ความฝันของลูกสามารถประสบความสำเร็จได้ถ้าเราส่งเสริมและสนับสนุนเขาให้ถูกทาง ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ปกครองทุกท่านนะคะ