สวัสดีค่ะ ก่อนเราจะเล่าเรื่องประสบการณ์เราไม่อยากให้ทุกคนคาดหวัง และไม่ใช่ทุกคนที่จะเจอเหตุการณ์เดียวกันนะคะ ทุกคนมีประสบการณ์ที่แตกต่างไป เรามาแลกเปลี่ยนที่สหรัฐอเมริการัฐ Washington (ไม่ใช่ Washington DC นะ) เราอยู่เมืองเล็กๆ ชื่อ Castle Rock วันแรกที่มาถึง host family มารับที่สนามบินตื่นเต้นมาก โฮสน่ารักมากๆ เลย เรามาก่อนโรงเรียนเปิดเทอมหนึ่งอาทิตย์เลยมีเวลาเตรียมตัว ตอนนั้นกังวลทุกอย่างเลยกลัวว่าจะฟังไม่ทัน กลัวจะ เรียนไม่รู้เรื่อง แต่พอโรเรียนเปิดเทอมจริงๆ ทุกคนดีมากพร้อมช่วยเหลือเราตลอด สิ่งหนึ่งที่เราอยากแนะนำ คือถ้าเราไม่เข้าใจอะไรให้ถามเลย ไม่ต้องอาย การปรับตัวเป็นสิ่งสำคัญมากๆ เราคิดว่าเราไม่สามารถบอกได้ว่า ต้องใช้เวลากี่เดือนถึงจะปรับตัวได้ มันขึ้นอยู่กับแต่ละคนมากกว่า เรามาอยู่กับวัฒนธรรมที่ต่างกัน ถ้าเราปรับตัว ได้เร็ว เราก็จะมีความสุขกับมันในทุกๆวัน อธิษฐาน (หมีพูห์) นักเรียนแลกเปลี่ยนรุ่น 32 ปี 18/19Castle Rock High School, Castle Rock, WA, US

สวัสดีค่ะ!! ตอนนี้หนูอยู่มาจะ 3 เดือนแล้วค่ะ หนูรู้สึกว่า อะไรๆมันเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ อย่างเรื่องภาษา ตอนนี้หนูคิดว่าหนูสามารถฟังออก สามารถประมวลผลว่าสิ่งที่เขาพูด เขาต้องการสื่ออะไร แตกต่างจากวันแรก ที่หนูไม่รู้เรื่องเลย เพราะเขาพูดเร็วมากค่ะ ส่วนเพื่อนนี่ หนูเป็นคนชอบเข้าหาคน อยู่แล้ว หนูก้ไปทำความรู้จักเพื่อน อีกทางนึงคือ หนูได้มีโอกาสเป็นเชียร์ลีดเดอร์ อันนี้ก็ทำให้ได้เพื่อน เยอะกว่าเดิมอีกค่ะ โดยรวมก็ถือว่าโอเคทุกอย่างเลยนะค่ะ หนูชอบชีวิตแบบนี้ ถึงบางครั้งจะคิดถึง ไทยบ้างก็ตาม กมลวรรณ (ยกยอ) นักเรียนแลกเปลี่ยนรุ่น 32 ปี 18/19Linden High School, Stockton, CA, US

ดิฉันอยากให้ลูกเปิดโลกทัศน์ และสามารถใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารได้เป็นอย่างดี และต้องการให้ลูกทั้งสองคนไปแลกเปลี่ยนยังต่างประเทศขณะที่เรียน ม.4 เพราะหากกลับมาจะได้ไม่กังวลเรื่องซ้ำชั้นและยังเป็นโอกาศที่ดีในการเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้เต็มที่ ดิฉันไม่คิดว่าลูกชาย จะทำได้ตามความฝัน เนื่องจากดิฉันคลอดลูกสาวคนที่สองแล้วเกิดอุบัติเหตุระหว่างการคลอด ทำให้ลูกสาวแขนขวาอ่อนแรง ต้องทำกายภาพบำบัดที่โรงพยาบาลตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 1 ขวบ ตลอด 1 ปีที่ทำกายภาพบำบัด ลูกชายไม่เคยได้เรียนหนังสือช่วงเช้าเพราะต้องไปโรงพยาบาลกับแม่ และน้องสาว ตอนกลางคืนดิฉันต้องใช้เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าที่แขนให้ลูกสาว ส่วนลูกชายก็จะทำการบ้านอ่านหนังสือบ้างตามอารมณ์ ทำให้อ่านหนังสือยังไม่ค่อยได้ และไม่ทันเพื่อนๆ พอขึ้นชั้นประถมทำให้เขาเรียนอ่อนสอบได้ลำดับท้ายๆ ของห้อง ในช่วงกิจกรรมวันแม่ คุณครูให้เขียนเรียงความถึงแม่ เขาเขียนว่าโตขึ้นอยากเป็นหมอเพื่อรักษาแม่ ดิฉันอ่านแล้วได้แต่อมยิ้ม และไม่เคยคิดว่าความฝันของลูกจะเป็นจริง เพราะจากผลการเรียนของเขาดิฉันก็คาดหวังแค่ว่าอยากให้เก่งภาษาอังกฤษ เพื่อใช้ภาษาในการสื่อสารได้ และสามารถนำไปใช้ในการทำงานในอนาคต แต่จากการที่ลูกได้มีโอกาสไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ทำให้เขาได้ประสบการณ์ที่ดี จากทั้งครอบครัวอุปถัมภ์ ที่เป็นแพทย์ และเขาเองยังได้มีโอกาสเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งเทนนิส ระหว่างโรงเรียนในรัฐที่ไปแลกเปลี่ยน และชนะกลับมาด้วย จากความสำเร็จต่างๆ เหล่านี้จึงทำให้เขาเป็นคนที่มีความมุ่งมั่น มีความรับผิดชอบ และเชื่อมั่นในตนเอง ภายหลังกลับจากเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน จนในวันนี้เขาก็เดินตามฝัน ตามที่ตั้งใจไว้ โดยสามารถสอบเข้าศึกษาต่อได้ที่คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นได้สำเร็จ การที่เคยมีประสบการณ์อยู่ต่างประเทศคนเดียว (พักกับ host family) และได้ไปเรียนหนังสือร่วมกับเด็กอเมริกันมาก่อน ทำให้การเรียนเป็นไปอย่างราบรื่นมากเลยค่ะ แน่นอนว่าเพื่อนๆ ทุกคนที่ได้เข้ามาเรียนย่อมมีความรู้ความสามารถมากเหมือนกัน […]

หลังจากเรียนจบปริญญาตรีและเนติบัณฑิตยสภา กิ๊งก็ทำงานเป็นทนายอยู่สักพัก และก็เตรียมตัวสอบ TOEFL เพื่อไปศึกษาต่อปริญญาโทที่สหรัฐอเมริกา แน่นอนว่าการสอบ TOEFL เราต้องเตรียมตัวและฝึกฝนมากกว่าเดิม แต่ด้วยเรามีพื้นฐานภาษาแน่นและเคยใช้งานจริงมา 1 ปีที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ทำให้สามารถจับจุดต่อยอดและสอบได้คะแนนดีมากในเวลาอันรวดเร็ว และได้มีโอกาสเข้าไปศึกษาต่อ ปริญญาโทด้านกฎหมายสิ่งแวดล้อมที่ University of California Berkeley และ กฎหมายการค้าระหว่างประเทศที่ Queen Mary University of London ตามลำดับ สวัสดีค่ะ ชื่อ กิตตินุต ทรัพย์สุนทรกุล ชื่อเล่น กิ๊ง ในปี 2001-2002 ได้มีโอกาสรับทุนเต็มจำนวนในโครงการ YES เพื่อเข้าร่วมโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยน ไปศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาที่ แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาค่ะ เป็นหนึ่งปีที่ท้าทาย และทำให้เราได้ประสบการณ์ที่มีประโยชน์มาก ประสบการณ์นี้ยังเป็นส่วนหนึ่งที่หล่อหลอมความคิด นิสัย ให้เรามีความแกร่ง มั่นใจและอดทน รวมถึงทักษะด้านภาษาที่มีประโยชน์ต่อการเรียนและทำงานในอนาคต หลังจากชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนจบลง กิ๊งก็กลับมาเรียนต่อ ม.6 แล้วสอบเข้าศึกษาต่อที่คณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ต้องบอกเลยว่าประสบการณ์และทักษะด้านภาษาที่ได้มามีส่วนช่วยอย่างมากในการสอบเข้า และเรียนวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาโท ทำให้สามารถทำข้อสอบได้ด้วยความเข้าใจ จากความจำในส่วนที่เราเคยใช้งานจริงๆ […]

สวัสดีค่ะ ก่อนจะเข้าเรื่อง อยากบอกว่าคนเรามีชีวิตที่แตกต่างกัน เพราะฉะนั้น ประสบการณ์ก็จะต่างกันไปค่ะ ประสบการณ์ของการมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของพี่ ได้สอนพี่หลายๆอย่างเลยค่ะ วันแรกที่มาถึง Tennessee มีความรู้สึกตื่นเต้นกับชีวิตข้างหน้ามากเลยค่ะ เพราะเราจะไม่มีวันรู้เลยว่าเราจะต้องเจอกับอะไร กับคนประเภทไหน แต่ที่นี่ ไม่แย่เลยค่ะ ตอนถึงสนามบินที่ Nashville คนมารับพี่คือ host family ค่ะ ตอนนั้นฟังไม่ออกจริงๆว่าเขาคุยอะไร อาจจะเป็นเพราะสำเนียงเขาที่พี่ไม่ชิน เพราะปกติ พี่จะชินกับภาษาอังกฤษสำเนียงไทย ปรับตัวอยู่สักพักกว่าจะฟังสำเนียงของเขาออก การมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ได้อะไรหลายๆอย่างเลย แน่นอนอย่างแรกก็ได้เรื่องภาษาค่ะ สอนให้พี่รู้จักใช้ชีวิตให้คุ้มค่าในแต่ละวันค่ะ สอนให้พี่โตเป็นผู้ใหญ่ กล้าคิด กล้าพูด กล้าทำ เรื่องชีวิตประจำวัน พี่ชอบช่วยเหลือ host family ค่ะ เรื่องงานบ้าน หรือเวลามีงานที่โบสถ์ พี่ก็เลยได้รับมิตรภาพมากมายจากคนที่นี่ คนที่นี่ใจดีมากเลยค่ะ host family ให้ความเป็นกันเองมาก เขาทำให้พี่รู้สึกว่าพี่ไม่ได้เป็นแค่นักเรียนแลกเปลี่ยน แต่พี่เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของเขา เรื่องโรงเรียนแตกต่างจากโรงเรียนที่ไทยของพี่มากเลยค่ะ แต่ก็ปรับตัวได้ค่ะ ก็มีเพื่อนสนิทแล้ว จริงๆตอนแรกไม่เชิงว่ามีเพื่อนหรอก แต่เราอย่ารอให้เขาเข้าหาเรานะคะ เรามาใช้ชีวิตต่างถิ่น ต่างที่ เพราะฉะนั้นต้องรู้จักเข้าหาคนอื่น […]

สวัสดีผู้อ่านทุกท่านนะครับ ผมพศวัต ทองกาวแก้ว ชื่อเล่นปังปอนด์ แต่มาทำภารกิจสุดยิ่งใหญ่ เราคิดว่ามันยิ่งใหญ่มากนะสำหรับครั้งหนึ่งในชีวิต คือการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศฟินแลนด์ ดินแดนตอนเหนือในทวีปยุโรป ในแถบสแกนดิเนเวีย ซึ่งเป็นการแลกเปลี่ยนของเราในตอนอยู่มอหกด้วย ได้ไปเรียกได้ว่าไปอายุสิบแปดที่นู้นด้วยหุหุ และนี้คือประสบการณ์ที่เราได้สัมผัสในเวลาเกือบสองเดือน ขอเริ่มต้นด้วยคืนวันที่ 30 กันยายน ณ สนามบินสุวรรณภูมิ เวลา 23:00 น. ประมาณ 3 ชั่วโมงก่อนเวลาเครื่องออก ซึ่งเป็นเวลาที่เจ้าหน้าที่ YES นัดเวลาเอาไว้ เพื่อ ที่จะแนะนำสิ่งต่างๆ เหตุผลที่ผมได้เดินทางช้าคือผมขอสอบปลายภาคก่อนซึ่งผมสอบเสร็จวันที่ 29 กันยา ย้ำ 29 กันยา แน่นอนว่าของบางอย่างเล่นเตรียมเอาเช้าวันที่ 30 กันยา เลยก็ว่าได้ และที่โหดร้ายไปกว่านั้นก็คือผมไม่ได้กลับบ้านก่อนเดินทาง คือโรงเรียนเราเป็นประจำหลังจากแม่ไปรับที่โรงเรียนหลังสอบเสร็จก็เตรียมบินเลย เพราะบ้านอยู่ไกลจากโรงเรียนจะวนกลับไปบ้านก่อนก็ไม่ใช่เรื่องเพราะเสียเวลามากแล้วกับการขอเลื่อนวันบิน เที่ยวบินของผมเป็นสายการบินกาตาร์ แอร์ไลน์ แน่นอนครับต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่กาตาร์ เราค่อนข้างที่จะเป็นกังวลมากตอนนั้นเพราะว่าเล่นเดินทางคนเดียว บินไปต่างประเทศเป็น ครั้งแรก แถมต้องไปเปลี่ยนเครื่อง กลัวจะทำไม่ถูก ส่วนพวกสัมภาระนั้นของเราเข้าใต้เครื่องได้ 30 กิโลกรัม เอากระเป๋าขึ้นเครื่องได้อีก 7 กิโลกรัม […]

สวัสดีค่ะ ชื่อ น.ส. ชลิตา เทพสิงห์ ชื่อเล่น ยุ้ย อายุ 23 ปี ได้รับทุนเต็มจำนวน รุ่นที่ 19 จากโครงการ YES มาศึกษาแลกเปลี่ยนที่ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อปี พ.ศ. 2555 เป็นระยะเวลา 1 ปีการศึกษา การเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนได้ทำให้ยุ้ยได้เห็นโลกในมุมที่กว้างขึ้นและมีโอกาสพัฒนาตนเองในหลายๆด้าน ที่สำคัญก็คือ ในด้านการศึกษาต่อและการทำงาน หลังจากจบโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้ว ยุ้ยสอบ GED เพื่อเทียบวุฒิ ม.6 และได้มีโอกาสศึกษาต่อระดับวิทยาลัยในรัฐอริโซน่าทางด้านการพยาบาล เรียน 3 ปี ได้วุฒิ Associate Degree in Nursing ซึ่งยุ้ยได้รับทุนค่าเทอมประมาณ 25% จากวิทยาลัย ส่วนที่เหลือโฮสเป็นผู้ดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายให้ ยุ้ยพักอยู่กับโฮส family มาตลอดเลยค่ะ ปัจจุบันนี้ยุ้ยทำงานพยาบาลแผนก cardiac/telemetry ในโรงพยาบาลตติยภูมิแห่งหนึ่งที่รัฐอริโซน่าได้เป็นระยะเวลาหนึ่งปีแล้ว การได้มีโอกาสมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้วัฒนธรรมและภาษามีส่วนช่วยในการพัฒนาความสามารถของตนเองอย่างมาก อันดับแรกที่คือเรื่องของการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ การที่มีโอกาสได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในระดับมัธยมก่อนนั้น มีส่วนช่วยทำให้การเรียนในระดับวิทยาลัยเป็นไปอย่างราบรื่นขึ้นรวมถึงการปรับตัวเข้ากับหลักสูตรการเรียนการสอนและการสอบชิงทุนการศึกษาของคณะอีกด้วย นอกจากนี้ยุ้ยได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวที่ประเทศไทยและครอบครัวอุปถัมภ์ที่สหรัฐอเมริการวมถึงเพื่อนๆ ระดับมัธยม […]

สวัสดี ทุกคนนะครับที่ได้สละเวลาเข้ามาอ่าน ประสบการณ์การเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของผม _/_ ก่อนอื่นผมขอ แนะนำตัว ชื่อจริงผม นายปิยฉัตร ยิ้มสกุลกาญจน์ ชื่อเล่น ตุลย์ อายุ17 ปี ผมอยู่ จังหวัดเชียงราย และต่อจากนี้จะเป็นการเล่าประสบการณ์ ของผมตลอดระยะเวลา 2 เดือนที่ผ่านมา ในฝรั่งเศส 25 สิงหาคม 2560 เวลา 00:05 เป็นเวลาที่จะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของผม นั่นคือการจากบ้านเกิด จากครอบครัวจากเพื่อนจากอาหาร จากทุกๆสิ่งในไทย และรวมไปถึงการขึ้นเครื่องบินครั้งแรกไปต่างประเทศ และเป็นการเดินทางไป ทวีปยุโรปครั้งแรกเช่นกัน ตื่นเต้นเล็กน้อยครับ เวลาที่ผมต้องขึ้นเครื่องคือ 00:20 ผมนั่งชั้นประหยัด ชั้นที่ 2 ใกล้กับประตูฉุกเฉิน นั่งใกล้กับ แอร์โฮสเตส และ สจ๊วต การเดินทางครั้งนี้ใช้เวลา ประมาณ 12 ชั่วโมง จากไทยถึงฝรั่งเศส (การบินไทย TG930) ระหว่างเดินทาง มีอาหารให้รับประทาน 2 ครั้งครับ พี่สจ๊วตบอกว่า […]

เช้าวันนั้นตื่นเต้นมากบันทึกการเดินทางหน้าใหม่จะเริ่มขึ้นแล้ว จากนี้ไปอีกสิบเดือนประสบการณ์ใหม่ๆและความทรงจำดีๆ ที่จะได้มา พี่เจ้าหน้าที่ yes มาถึงก่อนแล้วเพราะในวันนั้นมีเพื่อนอีกสองคนที่บินด้วยเหมือนกัน พี่เขาใจดีมากช่วยเเนะนำให้ดีมากๆ แล้วเค้าก็พาไปทำทุกอย่างเลยจนเดินไปส่งหน้าทางเข้า ที่ไปครั้งนี้คือบินคนเดียวด้วย japan airline แต่ความโชคดีคือตอนขึ้นไปแล้วคนที่นั่งข้างๆเราเป็นคนไทย!คุยไปคุยมาเขาเป็นแอร์ของสายการบินนี้แต่ว่าไฟลท์เค้าคือบอสตัน ซึ่งแบบเค้าเทคเเคร์เราดีมากๆ เลยจนเดินไปส่งถึงทางเข้าที่จะไป transit เลย ต่อจากนั้นก็ต้องไปเองแล้วพอถึง Dallas ตม.ใจดีมากเรารอไม่นานเลยเพราะตอนนั้นคนยังไม่ค่อยเยอะเค้าก็พูดคุยกับเราแบบเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนหรอโชคดีนะอะไรรแบบนั้น สนามบินใหญ่มากๆ เกตเราอยู่ไกลต้องนั่ง sky train ไปอีกตึกนึงเลย พอไปถึง Nashville ตอนนั้นตื่นเต้นมากแบบจะออกไปเจอโฮสแล้ว ? มากันทั้งบ้านเลยขนาดตอนนั้นก็ดึกอยู่นะเค้าก็ทำป้ายมา welcome pin น่ารักมาก ?? ระหว่างทางกลับบ้านเค้าก็แวะแมคกินตอนนั้นเกือบจะ 5 ทุ่มแล้ว 555. พอกลับถึงบ้านเค้าก็พาทัวร์บ้านแบบฉบับเร่งด่วนเพราะค่อนข้างดึก 555 ห้องนอนเราเค้าแต่งให้ใหม่เป็นสีที่ชอบ คือก่อนมาคุยกันในเมลอยู่หลายครั้ง น่ารักมากเลย โรงเรียน… ด้วยความที่เราไปเลทเป็นอาทิตย์แล้วนั้น วันรุ่งขึ้นยังไม่ได้เข้าเรียนเลยนะ ไปแค่ลงทะเบียนก่อนอะไรยังงี้เพราะเพิ่งถึงเมื่อคืนดึกมาก เราต้องเอา transcript เราไปด้วยเพราะเค้าจะพิจารณาว่าจะให้เราไปลงคลาสไหน ด้วยความที่ host sis เราอยู่ grade11 มัมก็เลยขอให้ […]

27 กรกฎาคม 2560 เวลา 8 นาฬิกา ณ สนามบินสุวรรณภูมิ ก่อนจะออกเดินทางคิดในใจหลายอย่างมาก ต้องคิดถึงครอบครัวมากๆ แน่ จะไม่ได้เจอหน้ากันอีกตั้ง 1ปี คิดๆ ดูมันก็นานเหมือนกันนะ แต่อีกใจก็ตื่นเต้นมากๆ ที่จะได้เดินทางไปเมกาคนเดียว ลุ้นที่สุดว่าเราจะต้องเจอกับปัญหาอะไรยังไงบ้าง ละจะแก้ไขเองได้ไหม คือตัวเองเป็นคนที่ไม่เคยเดินทางไปต่างประเทศมาก่อนเลย และทุกครั้งที่ขึ้นเครื่องบินก็ไปกับครอบครัวตลอด ไม่เคยขึ้นคนเดียวเลย เลยกังวลใจนิดๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะร้องไห้นะ แต่พอตอนจะจากแม่แล้วเท่านั้นแหละ เห็นน้ำตาแม่ไหล เราก็เลยกลั้นไม่อยู่ ร้องไห้กอดแม่เลยจ้า พอร่ำลาครอบครัวเสร็จ พี่จากโครงการก็จัดการเตรียมเอกสารการเดินทางให้เราหมดเลย พี่เขาใจดีมากนะ แนะนำการเดินทางดีมากเลย ละก็มาส่งเราถึงประตูขาออกผู้โดยสารด้วย ก็ไหว้ขอบคุณพี่แล้วก็เดินเข้าประตูตรวจไป.. น้บตั้งแต่นั้นก็คิดในใจตลอดว่า ต่อไปนี้เจออะไรต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเองให้ได้ ต้องเข้มแข็ง! ก็ผ่านด่านตรวจอะไรไปได้ดีนะ ไม่มีปัญหาอะไร พอขึ้นบนเครื่องบินของสายการบิน Japan airline ที่นั่งอะไรก็สบายดีนะ และแล้วก็มาถึงอาหารว่างมื้อแรก นี่เป็นขนมข้าวญี่ปุ่นกับน้ำส้ม ก็ใช้ได้อร่อยอยู่นะ กินเสร็จก็นอน 555 ไม่รู้ทำอะไรก็ดูหนังต่อ 555 พอถึงตอนประมาณเที่ยงพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็เดินแจกเมนูอาหารให้เลือกว่าเราจะกินอะไร มีราเมนกับข้าวผัดกระเพราเราเลือกผัดกระเพราเพราะคิดว่าเดี๋ยวไปอยู่นู้น ละจะหาข้าวกินยาก + อยากกินเผ็ด […]